GEWELD MAAKT MEER KAPOT DAN JE LIEF IS!
Een variatie op de bekende reclameslogan die tijdenlang probeerde alcoholmisbruik onder de bevolking tegen te gaan. Dit door te wijzen op zowel de consequenties voor jezelf als voor je omgeving, wanneer de maat zoek is. Ik moest aan deze pakkende slogan denken bij het lezen over de moord op dat meisje uit Abcoude. Haar lichaam werd dood gevonden langs de Weespervaart in Duivendrecht. Een plaats die ik goed ken, omdat ik in de tijd dat ik nog 3 tot 4 keer per week op mijn brommer naar Amsterdam reed om uit te gaan dit rijwiel pad volgde. Maar dat doet hier verder niet ter zake. Ik zal het verder niet over deze moord hebben, omdat de ouders en de nabestaanden boven alles het recht hebben op de privacy en de vrijheid om zelf te kiezen, hoe ze hun rouw willen verwerken. Hoe ze ondanks hun verdriet de mooiste herinneringen aan hun dochter kunnen bewaren. Haar een plek kunnen geven om voort te leven in hun nagedachtenis. Zonder dat hun nog broze en kwetsbare herinneringen worden doorkruist door de emotionele overreactie van zowel het ongevraagd meelevende volk als de op sensatie beluste media.
dat ik in dit soort situaties vaak denk; mens ken uzelf waarom je zo reageert door eerste je eigen angst onder ogen te zien! Terwijl ik denk, niemand is verplicht of kan verplicht worden om al zijn gevoelens en emoties met de hele wereld te delen. Het recht om vergeten te worden en de vrijheid te smaken niet nog jarenlang ongewild achterrvolgt te worden door je verleden is een mensenrecht en schept ruimte voor verandering.
Van dat proces van rouwverwerking maak ik geen deel uit, evenmin als de media. Die zich vind ik buiten gewoon terughoudend moeten opstellen in hun berichtgeving. En daar mankeert het aan. Een dag na de vreselijke gebeurtenis was al te lezen dat de dader een hier illegaal verblijvende asielzoeker is. Wat dat precies betekend werd niet duidelijk. Dat het een reactie van afkeer oproept als je iemand als asielzoeker framet, is gezien de sterke rechtse onderstroom in dit land wel evident. Wat er staat als je je eerste emotionele reactie weet te bedwingen dat de 22-jarige man is uitgeprocedeerd of dat hij illegaal in Nederland verblijft. Onder de radar zo als dat heet. Iemand die we vroeger toen de Drentse veenkolonie Veenhuizen nog bestond als opvanglocatie, een zwerver of landloper noemde.
En meteen nadat het A-woord was gevallen stroomde de sociale media vol, met commentaren in de trant van;
“die vuile buitenlanders moeten allemaal oprotten. Dat krijg je als dat linkse tuig al die parasieten maar toelaat. Grenzen dicht en niemand meer toelaten. Terug laten zwemmen . Al die bruine moslims en rakkers terug naar der eigen woestijn. Ze horen hier niet. Hebben hier niets te zoeken¨.
Dat ik denk, dat de verdachte mogelijk een hier illegaal verblijvende vreemdeling is, is koren op de molen van wat ik niet anders kan zien dan als het onbarmhartigste, het hardvochtigste, gewelddadigste, islamofoobste, egoïstische en antichristelijke deel van onze samenleving. De heffe des volks volgens de Dikke van Dale. En bij die orgastische fantasieën van geweld en xenofobie komt het fascisme als de Gesunde Volkswille bovendrijven. Dat wie geweld zaait, geweld zal oogsten.
Dat die mensen niet beseffen dat ze in wezen even gewelddadig reageren als de moordenaar zelf. Iemand van wie ik me nog kan voorstellen gezien zijn omstandigheden dat hij volledig in paniek geraakt wilsonbekwaam handelde. Dat is geen aflaat of vrijbrief voor buitensporig geweld, maar signaleert wel de voedingsbodem waardoor mensen tot excessief gedrag of geweld kunnen komen. Terwijl bij gebruik van geweld als tegen geweld nooit valt te voorspellen hoe de geweldsspiraal zich zal ontwikkelen.
En het betekent niet dat ik voor een ongecontroleerde en massale instroom ben voor iedereen die zich als asielzoeker aan de grens aanmeldt. Maar anders dan dat ik reageer op basis van een basale vijandigheid en diep geworteld wantrouwen ga ik er van uit dat mensen in die situatie geen toneel spelen. Want vanuit mijn ‘goedheid’ denk ik dat angst, wantrouwen, onvrede en boosheid de mismaakte puzzelstukken vormen van een verstoord mensbeeld. wat zowel als uitspraak op jezelf of de ander kan slaan.
Wel vind ik dat er beter en onafhankelijk onderzoek moet worden verricht wat economisch en sociaal gezien de draagkracht van dit land is in verhouding tot het aantal op te nemen asielzoekers. Wat is het maximale aantal dat we met wat goede wil kunnen herbergen en wat is net een brug te ver op de weg naar Ter Apel. Dat ik op mijn oude dag eindelijk verlos raak van dat leugenachtige gegoochel met de cijfers in politiek Den Haag. Steeds wisselende maar steeds mensvijandige standpunten op grond van steeds wisselende cijfers. Een wonderbaarlijke asielvermeerdering die het wantrouwen in de politiek steeds meer doen toenemen. Want burgervertrouwen ontstaan door continuïteit in een te rechtvaardigen en transparant beleid.
Daarom pleit ik als oplossing voor de langere termijn voor een soort van numerus clausus*. Een systeem dat in de jaren zeventig werd toegepast op de grote instroom van het aantal studenten voor sommige vooral medische studierichtingen aan de universiteit. Dat ik daarmee de IND opzadel met een soort triage aan de slagboom daarvan ben ik me terdege bewust, maar werkdruk kan verlicht worden door voldoende geschoold personeel aan te nemen. En je tolken beter te betalen.
Ludo
https://nl.wikipedia.org/wiki/Numerus_clausus
