NIET OMDAT
Niet omdat je de dingen in woorden kunt gieten zijn ze waar. Hij sprak hardop tegen zichzelf. Niet luid, maar wel precies gearticuleerd. De lippen waar nodig getuit. Keek op de klok en nam nog even de tijd om zijn gedachten te ordenen. Hij hield, als de boekhouder van zichzelf, de beste procuratiehouder van ladekasten. Veel en diepe laden, waarin de tijd zijn eigen onsterfelijk lijkende erfenis nalaat. Of het mogelijk was om alles wat hij was, vertegenwoordigde in steno vast te leggen. Om die puntsgewijze kennis vervolgens op te bergen en er nooit meer naar om te kijken. Toch met het prettige gevoel, de zekerheid dat hij wist waar hij het zoeken moest. Hij voelde zijn hoofd steeds zwaarder worden. Dacht er over te gaan slapen. Hoe heette dat volgens Homerus ook weer. Zich in de armen van Morpheus te vlijen. Dacht; niet elke man houdt van mannen. Hij zou nog even wachten. Er was werk aan de winkel. Het huis waarin hij de eenzaamheid aan zichzelf verkocht. Morgen het terug zou brengen om het te ruilen voor iets wat nog leger was. Het kon niet anders, hij moest vandaag nog een nieuwe map in zijn geheugen samenstellen om sneller bij zijn herinneringen te kunnen. Of de ladekast opruimen. Waar hij liever niet aan begon. Besluiten wat weg te gooien en wat het waard was om nog even bewaard te worden, was eerlijk gezegd niet zijn sterkste punt. Dat wist hij dat hadden anderen in de tijd dat hij nog anderen sprak opgemerkt en in slecht gekozen woorden gegoten, niet omdat ze waar waren, maar omdat anderen graag anderen afbakenden. Tot hun eigen formaat terugbrengen. Waardoor de hele wereld en alle liefde daarin pasten als in een ladekast. Nee, niet, omdat je voor jezelf de dingen in woorden kunt gieten zijn ze waar, herhaalde hij zichzelf om er aan toe te voegen. Evenmin als er sprake is van liefde als je alleen over de liefde spreekt of schrijft. Het instrument dat je hanteert, is niet het doel. Alle letters zijn objectief. Houden evenveel van elke hand en elke pen. Alleen wat eruit voortvloeit blijft. Was het anders geweest bedacht hij traag als rietsuikerstroop zouden die paar roestige spijkers door de handen en de voeten van de Heer alleen al voldoende zijn geweest om de mens voor altijd van al zijn zonden de vloek daarvan te bevrijden. Even twijfelde hij zou hij zichzelf in een woord beschrijven. Was het lidwoord het op hem , zijn lkeven van toepassing? Met de tijd was hij steeds onzijdiger geworden warensteeds meer zijden en bladzijden verloren gegaan. Niet dat dit erg was, of hem speet, een bejaarde had aan zes zijden genoeg. Klopte het wat hij net aan het papier had toevertrouwd. Even dacht hij aan die heerlijke passage waarmee het Bijbelboek genesis opende. Aan die ene regel die alles zei wat voor hem van levensbelang was. De wereld in al zijn veelzijdigheid vorm gaf. Die ene goddelijke regel die toch weer steeds dezelfde vraag opriep. Dat het woord vlees geworden was wilde hij boven alles geloven. Niemand hoefde tegen zijn zin in een vegetariër te worden. Niet in woord en niet in gebaar. Maar wanneer zou ook zijn liefde vlees worden? Hij zou, besloot hij morgen als eerste daad van de dag reageren op de contactadvertentie die hij al een maand in zijn binnenzak had.
Ludo 04-02-2024
