TERUG NAAR; OPEN HET DORP!
Kan links zich verenigen daar voordeel uit plukken nu Trump als een narcistische pyromaan steeds weer en meer olie op het vuur gooit? Voor steeds meer brandhaarden zorgt. Voor hem als roofkapitalist valt zijn voor gewone mensen pathologisch gedrag te begrijpen. De tegenstander of handelspartner daar bestaat geen verschil tussen, omdat beide iets bezitten wat hij coûte que coûte zelf wil bezitten door ondoorschijnende schijnbewegingen op het verkeerde been zetten. Lukt dat, is de opponent dizzy en murw geslagen volgt de ‘genadeklap’. Gelukkig bleek de hooivork van Trump naast zijn handelsbekwaamheid, vooralsnog te klein voor deze wereld. Toch we zijn nog lang niet van hem af.*
De onderlinge net onder de oppervlakte begraven vijandschap tussen landen systematisch wordt aangezwengeld, omdat Amerika alleen de grootste en de machtigste kan blijven in een tot op het bot verdeelde wereld. Een denken over de wereld dat berust op het eeuwenoude principe van; divide et impera. Het oligarchisch machtsdenken dat hier aan ten grondslag ligt kan de wereld alleen duiden als; a struggle between the richest.
Dit hopeloze idee-fixe lijkt een bijkomend voordeel op te leveren. Maakt dat de vijanden van mijn vijanden in ieder geval een tijd lang tot samenwerking bereid zijn. Een effect dat we terugzagen in de Tweede-Wereldoorlog waar een samenwerking van drie landen die tot voor die tijd niet bepaald vrienden waren zich verenigden tot het behalen van een gemeenschappelijk doel. Samenwerking tegen nazi-Duitsland om dat land snel als mogelijk tot overgave te dwingen. In ieder geval elkaar materieel ondersteunden, want feitelijk vocht elke partij binnen het geallieerd bondgenootschap zijn eigen oorlog. Op zijn eigen front. Wat voor de Russen de onderbouwing oplevert voor hun visie op wat ze noemen; De Grote Vaderlandse oorlog.
Na de oorlog was die samenwerking door het fundamentele verschil tussen het kapitalismne en het communisme geen lang leven beschoren. Nam de omvang van de polarisatie en de vijandigheid tussen beide politiek economische systemen sterk toe. Verdeelde het door beide mzijde dichtgehouden ijzeren gordijn Europa tientallen jaren en leverde de val van het gehate communisme zoveel politieke, economische en sociale chaos op dat landen die toch al geen democratische traditie kenden teruggrepen op het beproefde recept van een sterke man. De herder van de kudde. Een idee met sterke christelijke wortels. Naast bijvoorbeeld het idee voortgekomen uit het zondebesef van te moeten excelleren. Dit omdat alleen de besten zonder zonden zijn, wat een behoorlijk verkrampte moraal en een beperkt identiteitsbesef oplevert.
In landen waar het geloof in de democratie met zijn tal van progressieve waarden ernstig ondermijnd is door uitwassen van het liberalisme geloven grote groepen onder de bevolking dat alleen het messiaans geloof in een sterke man voor orde zal zorgen. Law & order in een chaos die versterkt wordt door allerlei tegenstellingen als opleidingsniveau en inkomensverschillen, waardoor er een soort onderlaag in de bevolkingssamenstelling ontstaat. Letterlijk tot het verschil in levensverwachting ons scheidt. Nog verergerd door de nadrukkelijke aandacht die schijncrisissen en nieuws hotspots tot in de reguliere media toe krijgen. Wat tot een deformatie leidt van wat er werkelijk aan de hand is. We een samenleving zien ontstaan die in een sinusgolf van hype naar hype beweegt. Wat overprikkeld diepgaande kennis voor de meesten. Vrijwel onmogelijk maakt mede door het toegenomen wantrouwen in de wetenschap. Vanuit het prerogatief van de domheid dat luidt; wat een dom warhoofd niet begrijpt, kan niet waar zijn!
De mensen die in structurele armoede leven. Een groeiende groep aan hun lot overgelaten met weinig of geen positieve vooruitzichten voor de toekomst. Een toekomst die toch al weinig vriendelijk of rooskleurig oogt in verband met allerlei voorspelde crisissen. Rampen veelal voorspeld door wetenschappers die als boodschappers verantwoordelijk worden gehouden voor het slechte nieuws. Waarschijnlijk omdat de aangedragen oplossingen nog het meeste weg hebben van het wegsnijden van een gezwel of een amputatie. Waarbij de verdeling in twee elkaar bestrijdende kampen, die van de ontkenners en die van de drammers alle te nemen maatregelen frustreert. De waarheid doof voor een ander en het geloof in eigen gelijk samengebundeld een conservatief blok vormen tegen elke noodzakelijke verandering.
Dat kleine middenstanders en ondernemers rechtse sentimenten koesteren valt te begrijpen, maar daarom nog niet goed te praten. Dat een mens teruggeworpen op zichzelf, een idee dat onder veel kleine ondernemers sterk leeft steeds voor de eigen bestaanszekerheid zal kiezen lijkt een natuurlijk gegeven. Men wil met de beste bedoelingen vaak behouden wat men aan bezit verworven heeft. Het wantrouwen naar de ander geframed als profiteurs of uitkeringgraaiers schept een asociaal klimaat waarin betalen voor de ander als diefstal wordt gezien. Belasting ontduiken het juiste antwoord lijkt. Het gedrag lijkt voor de hand te liggen. Toch voorkomt het dat men door de beperkingen die men zichzelf oplegt de armoede die men creëert door wat men heeft te behouden zich op de juiste wijze aan te passen. In te spelen op de steeds veranderende omstandigheden. Het sociaal samenwerkingsmechanisme nodig voor een verdere evolutie van normen en waarden wordt als het ware buitenwerking gesteld. Of men een stap terugdoet in de sociale evolutie. En als, maar voldoende mensen zich op deze manier van een toenemend egocentrisme gedragen zal de onderlinge cohesie kracht in de samenleving even snel smelten als de gletsjers in de Alpen. Kort samengevat komt het erop neer; TERUG NAAR HET DORP!
Terug naar de ouderwetse dorpsgemeenschap, waarin iedereen elkaar kenden. Vriendelijke groetten en een praatje maakten. Het leven eenvoudig en overzichtelijk was. Even ongecompliceerd als onmogelijk als een vlucht naar achteren een vooruitgang betekent omdat bij dit soort gefixeerde ideeën het voortdurende veranderingsproces geen ruimte is. Anders dan dat de verandering wordt ontkend of verdrongen.
Dat brengt me uiteindelijk terug bij de vraag of links kan profiteren van de puinhoop die rechtse krachten maken met en bij de restauratie van Walt Disney world, het huis op de prairie hun diep conservatieve wit gepleisterde wereldbeeld. Het idee dat iedereen zijn plaats kent en vooral de onderklasse met zijn geestelijke slavernij en materiële armoede vrede heeft. Wat dat kan niet genoeg benadrukt worden, maar een autocratie leidt tot geestelijke slavernij. Die het volk de kans, maar ook de wil ontneemt in opstand te komen. Om een ouderwetse uitdrukking te gebruiken; in knechtschap hult. Het volk de geestelijke veerkracht ontneemt te streven naar verandering omdat de defensieve tolerantie* zijn funeste werk verricht.
Het antwoord of links er voordeel bij heeft, hangt af van een ander antwoord. Net als zoveel in deze wereld onderling verbonden is. Er talloze verbanden bestaan die je niet zomaar kunt doorsnijden, zonder dat de machine van de samenleving op mondiale schaal slechter gaat presteren of er mee stopt. Het conservatisme heeft bijvoorbeeld geen enkel antwoord op het globalisme dat alleen in enge zin kan gezien worden als een bedreiging voor de volksaard. Waarbij de veronderstelde volksaard gedefinieerd wordt naar het eigen belang van het populisme. Anders gezegd dat de globalisering andere, hogere eisen aan de politieke leiders stelt dan de doorsnee populist in huis heeft geeft een idee waarom veel populisten en hun aanhang vijandig staan tegenover grotere internationale verbanden en samenwerkingsvormen. Het conservatisme heeft geen antwoord op de gelijkheid van de vrouw en minderheidsgroeperingen. Het gewelddadige antwoord is steevast een door het christelijk paternalisme en white supremacy denken gecodificeerd gedrag van het onderdrukken van de oppositie, zonder daar een dialoog mee aan te gaan.
Toch wie antwoorden wil vinden moet alles bevragen of zelf op onderzoek uitgaan. Het idee dat andere jouw vragen zullen beantwoorden leeft onder grote groepen in de samenleving. Maar elke brede verandering vraag in eerste instantie om een individueel antwoord. Een in kleine kring genomen besluit. Het besluit zelf in verzet te komen.
Daarbij mag men niet voorbijgaan aan de vraag; is de arbeider ooit links geweest? Waarom is de lagere middenklasse hoofdzakelijk conservatief, christelijk of conservatief-liberaal. Waarom zijn de hogeropgeleiden in bredere zin progressiever. Waarom ik me deze vragen stel? Vanuit het resultaat van mijn denken dat me zegt dat een beweging an sich wel progressief en strijdvaardig kan ogen, maar dat dit niets zegt over de conservatieve inslag onder het grootste deel van de leden. Wat tot de conclusie leidt dat de arbeidersbeweging progressief was in zijn streven naar sociale rechtvaardigheid, maar dit de arbeider niet in de weg stond en staat conservatief te blijven in de meeste van zijn maatschappelijke en politieke opvattingen.
Daarnaast spelen nog twee andere problemen. Laag opgeleide jongeren die in een kenniseconomie waarvoor de gelijkheid tussen mannen en vrouwen cruciaal is de boot missen. Zich aangetrokken voelen tot een paternalistisch gedachtegoed. En ten tweede dat de toenemende vergrijzing van de bevolking de wijzer van de balans doet doorslaan naar politiek rechts. Niet omdat rechts een antwoord heeft op de vergrijzing. De oorzaak moet worden gezocht in de richting van dat deze oudere bevolkingsgroep door achteruitgang op een aantal vlakken gevoeliger is voor angst. De kracht mist om daar tegen in het geweer te komen.
Als je wilt spreken van een malaise en daar uit wil komen, moet dus de vraag beantwoord worden op welke manier kan een systeem dat door een min of meer groot deel van zijn burgers met wantrouwen tegemoet wordt getreden, dit vertrouwen herstellen. Zonder dat je na de puinhopen van rechts de rechtsstaat opnieuw vanaf de grond moet opbouwen. Waarbij rekening moet worden gehouden met dat de meeste mensen in deze TikTok samenleving problemen als eerste tegemoet treden van uit de ontkenning dat er überhaupt iets aan de hand is. Het eerste stadium van rouwverwerking lijkt het. Vervolgens of boos reageren, de ander de schuld geven en hun kop in het zand steken, onder het motto. Het zal mijn tijd wel duren. Pas als ze hun billen branden, wat het voor de hand liggende gevolg is van het je kop in het zand steken, dit accepteren van uit de defensieve tolerantie; dat het altijd nog erger had gekund. De toekomst voor conservatieven altijd erger lijkt dan het verleden. De toekomst om een eigen antwoord vraagt, deels los van het verleden. Nee, de vraag voor politieke veranderingen blijft; hoe help je het al 10.000 jaar regerende conservatisme drijvend op het onderliggende egoïsme de wereld uit te beginnen in Amersfoort. En voor ik het vergeet, wees vooral alert op conservatieve tendenzen in je eigen denken en doen, want geloef me conservatieve denkbeelden zijn diep ingesleten in ieder van ons*.
LUDO
Defensieve tolerantie; een begrip uit de psychologie dat de eigenschap dat mensen vrede hebben met een voor hun nadelige situatie door de veronderstelling dat het altijd slechter kan. Het dieptepunt nog niet is bereikt. Wat in wezen niet mogelijk is, omdat het dieptepunt, de grens daarvan een oneindigheidsverschuiving is*. De eigen afkeuring wordt onderdrukt. De schijnbare, maar als reëel ervaren tolerantie uit zich in het vergoelijken van de situatie of verdringing van wat er werkelijk aan de hand is. Waarbij de aangebrachte schade veelal als noodzakelijk wordt gezien met het kon niet anders. Wat direct het Schadelijk effect aan geeft van defensieve tolerantie dat het als een neurotische basishouding de eigen zelfwerkzaamheid onderdrukt.
Een oneindigheidsverschuiving, het idee, dat achter alles weer iets anders opdoemt tot in het oneindige. Toch neemt het idee de vorm van een cirkelredenering aan zonder dat men zijn eigen uitgangspunt kent. Terwijl de cirkelredenering ongeacht de macht niet tot een oplossing leidt.
Onder De macht waartoe de cirkelredenering verheft kan worden, wordt verstaan: de som van bij elkaar opgetelde, zich vermenigvuldigende cirkelredeneringen, die de oneindigheid van de oplossing nog verder wegbrengen
.* Een mens moet wel een hele moeilijke jeugd gehad hebben om niet terug te verlangen naar zijn kindertijd. Terwijl wat we daarbij vergeten dat; het bewustzijn nog niet tot volle wasdom gekomen was. Het een terugverlangen is naar een vals beeld dat de frustraties van het heden uitsluit.
