www.ludozijlma.com

Mijn leven was doorlopend

zo gruwelijk doodgewoon

dat het met geen pen

te beschrijven viel zonder

dat het door die fatale ingreep

tot een levende leugen en

legende verheven werd

In de heikele veronderstelling dat elk leven in schone schijn gelijk recht heeft op een autobiografie nam ik plaats achter mijn computer. Stroopte de mouwen op en verwarmde mijn handen. Besteedde daarbij als een Thaise masseuse vooral aandacht aan mijn twee wijsvingers. Mijn belangrijkste gereedschap tegenwoordig om me te ontboezemen, soms in tranen van alles wat me teveel is. Bundelde mijn vrije gedachten als de berkentakken in de fasces van een consul om op deze manier de bijl aan de wortel van de waarheid te leggen. Laat ik beginnen bij het begin dacht ik zo als elke autobiografie met mijn blik op een onbeschreven computerscherm. Een tabula rasa om met een schone lei te beginnen mijn zonden op te biechten. Plotseling rook  mijn werkkamer naar de geur van in de was gezet oud eikenhout, hoorde het zachte kuchen van meneer pastoor die geduldig wachtte op mijn waterval van pekelzonden. Met zijn gedachten vast al bij de preek van komende zondag was. Hoe hij vanaf de kansel zijn geliefde parochianen zou kapittelen over hun misstappen. Een goddelijke baan, anderen wijzen op hun fouten. Ach, dacht ik even vertederd, in mijn jeugd kende de zonde nog een duidelijk kader. Als vooraankondiging van zijn liefde een duidelijk omschreven doel. Was vergeving en genade nog een alledaagse zaak.  Rukte me los uit de kalmte van deze overpeinzing en keerde terug naar mijn onderwerp.  De weinigen die me liefhebben willen zeker weten hoe het allemaal is begonnen. De nasporen van mijn jeugd kunnen volgen en vergelijken met de hunne. Hun gelijk en geluk daaraan aflezen. Het gelijk en geluk dat ze mij niet zijn, noch ooit zullen worden als alleen in woorden. Een typisch christelijk-joodse eigenschap, het goede alleen op het ongebleekte papier niet te verzaken. Maar wat was de grootste zonde in mijn leven? Ik sloot devoot mijn ogen, vouwde als vanzelf mijn handen, Mijn knieën zijn versleten van het vele kruipen.  Verlaagde mijn ademhaling, hartslag en de biologisch elektrische weerstand tussen de axonen van mijn neuronen. En als mijn eigen bliksemontlading wist ik het bij inslag; mijn geboorte was mijn grootste zonde en tevens die van mijn moeder. Een vrouw die zoveel meer in haar leven had kunnen bereiken als ik niet bevlekt tot op het bot geboren was. Uit mijn geboorte vloeiden als het water in de rivier de Jordaan al mijn zonden voor de rest van mijn leven voort, dacht ik al aardig toe aan mijn dood. Maar heb ik dan bij mijn leven tenminste de tijd genomen mijn zonden te overdenken, mijzelf genade geschonken, omdat God samen met de filosoof Nietzsche in het gekkenhuis van een doodnormaal leven zijn leven gegeven of gelaten gelaten heeft. Wat als optie zonder meer voor de hand ligt wanneer je net voor je laatste adem de zonde van een ander ten volste kent. In vergelijking met mijn geboorte is de rest van mijn leven even grauw als witte lakens die niet in de BioTeX of de Glorix hebben geweekt en gebleekt. Maar heb je dan nooit liefde gekend? Probeerde de stem van mijn geweten of engelbewaarder, het verschil tussen deze twee is me nooit duidelijk geworden nog iets van mijn leven te maken. Er kleur aan te geven als was het bestaan een bonte was van frivoliteiten en carnavaleske mogelijkheden. Wel gekend, maar niet herkent, fluisterde ik bij mezelf te biecht. Niet in wat ze in haar diepste wezen was; een toegevoegde waarde en kracht die de belasting van je schouders nam. Wat je verder van de staats B.T.W. niet zeggen kunt. Maar goed om een lang leven kort te maken, omdat de woorden schoon moeten blijven. Er valt na mijn geboorte als overschot van een normale waarde verder niets te vertellen. Vandaar de ultrakorte autobiografie als boven geschreven. Sluit ik mijn ogen met de rustige gedachte, dat voor een schrijver het leven slechts bestaat uit papieren tijgers en tijgerinnen. Niet één christen, moslim of jood de vraag aan zichzelf heeft durven stellen of God niet aan sich een analfabeet is.

Ludo 23-11-2024