Door alle commotie rond het proletengedrag van Donald Trump in zijn onderhandelingen met president Zelensky is zijn andere wereldvreemde plan van een luxe ressort aan de kust van de Middellandse Zee naar de achtergrond gedrongen. Toch is dat plan niet van tafel. Gelukkig zijn de circa 2 miljoen mensen die leven op de Gaza strook nog niet gedwongen per spoor op transport gezet naar de woestijnen van Saoedi-Arabië. Om daar in barre omstandigheden in hun levensonderhoud te voorzien met het bakken van zandtaartjes. Cynisch gezegd, maar door de plannen van Donald Trump in samenwerking met zijn vriend Netanyahu zijn oplossingen voor de Honderdjarige Oorlog van het Palestijnse volk de oorspronkelijk bewoners tegen de diefstal van hun land binnen nu en onbepaalde tijd niet te verwachten.
Natuurlijk kan ik woedend tekeer gaan achter mijn schrijftafel, mijn verdriet luidkeels uithuilen, van pure machteloosheid mijn handen wringen, op mijn knokkels bijten of Jahwe aanroepen, hem de wet lezen. Toch het heeft allemaal geen zin als de naastenliefde ontbreekt. Wat ik kan doen is niet meer dan een traan op een gloeiend hete plaat ergens op de top van de Sinaïberg. De berg waar de tien geboden steeds minder worden nageleefd, net als in de rest van deze wereld. Met het gij zult niet doden, maar wie doodt, zal strafbaar zijn voor het gericht (Mattheus 5; 21-22) elke dag de hand wordt gelicht. Terwijl al in De Tenach, de 29 Joodse wetboeken staat dat Netanyahu zich voor het Internationaal Strafhof in Den Haag voor de moord op zeker 82.000 duizend Palestijnen zou moeten verantwoorden.
Het aantal werkelijke slachtoffers tussen 1917 en nu valt niet te berekenen, maar ligt nog vele malen hoger. Daarbij reken ik dan nog niet het aantal zwaar gewonden en verminkten mee. Hele generaties vaak nog jonge Palestijnen die tussen de puinhopen zullen moeten leren leven met protheses. En alle ongeborenen die nooit het levenslicht zagen wegens de bedroevende situatie waarin het Palestijnse volk al een eeuw verkeert.
Het roept steeds meer vragen op. Wanhopig meer vragen naar het waarom. Waarom dit gruwelijke geweld, waarom deze diepe haat? Al meer dan een jaar lees ik me in. Ik ben op de hoogte van tal van gebeurtenissen die een rol hebben gespeeld in deze niet te eindige oorlog. Toch is er één vraag die ik me nog niet hebben durven stellen. Die éne pijnlijke vraag die ik me toch moet stellen; Of Je nog wel van een godsdienst mag spreken als in naam van het Jodendom zoveel kinderen zijn opgeofferd. Ten prooi zijn gevallen aan de idee-fixe van een heilig land? Hoe heilig kan een land nog zijn dat een groot kerkhof geworden is voor het Palestijnse volk? Of staat een godsdienst voor niets anders dan een rammelend vehicles voor de eigenwaan?
Ludo 3-2-2025
