Voordat een mens iets zinnigs kan zeggen of schrijven, moet deze homo of femina sapiens-sapiens eerst alles op een rijtje hebben. Zijn argumenten zorgvuldig als een kruidenier van de wrange werkelijkheid afwegen. Hoofd- en bijzaken, hart en ziel van elkaar onderscheiden. Alles wat overbodig is wegsnoeien in zijn dorre denkwereld. En aan de homo-pathische essentie die overblijft na het filteren een zeker eigen gewicht toekennen. Een loden contragewicht dat hem of haar in de pas laat lopen met de tijd waarin hij/zij als een eenvoudig sterveling bivakkeert. Op doorreis slechts, bepakt met de genetische last van zijn volkse aard en afkomst . Kortom zuiver redeneren met oog voor de omstandigheden. Hun onderling verband als de symbiose van de werkelijkheid of waarheid, mocht je net als ik beschikken over een godsdiensttik. Wat een verloren kunst lijkt te worden, als ik het peil van het huidig debat hoor en lees. Debatteren in plaats van elkaar beledigingen naar het hoofd slingeren, ook al een kunst die net als de waarheid met direct uitsterven wordt bedreigd. En dan nog reikt dat wat gezegd of geschreven wordt in het dagelijkse leven volgens velen niet verder dan een mening. Een begrip dat vandaag de dag in een kwaad daglicht staat. Simpelweg Vanwege het feit dat de voorbereiding die ik als een poëtisch statement boven in een paar zinnen schetste, gewoonweg achterwege blijft. Ondanks dat de consequentie van een dergelijke manier van denken tevens inhoud; dat ook God niet meer dan een mening is! Een mening zonder of met geloof weinig of geen bewijskracht bezit.
Om niet in deze veel gemaakte fout te vervallen, zal ik mijn lezer voor een keer deelgenoot maken van alle argumenten of aannames a priori.
• In een democratie geldt het recht voor allen in dezelfde mate. Een eenzijdig recht bestaat niet. Dat is meer de verdediging van een eigen- of groepsbelang dat niet de samenleving als geheel dient.
• Alleen een uitonderhandeld compromis, de consensus tussen alle partijen doet het recht, recht!
De soevereiniteit van een staat, mag niet in strijd zijn met de mensenrechten. of te wel de mensenrechten prevaleren boven die van de staat als hoogste rechtsinstantie.
• tegenstrijdigheden moeten zoveel mogelijk vermeden en voorkomen worden. Met als reden dat ze een frontale botsing of een conflict veroorzaken in de eigenschappen die aan alles kunnen worden toegekend. Waardoor eigenschappen hun geldigheid verliezen. Niet langer als onderliggende oorzaak kunnen dienen. Er geen aanspraak op gemaakt kan worden die voor allen rechtsgeldigheid bezit.
• Hypocrisie komt in twee vormen voor. De eerste een inschattingsfout, waardoor beleid of gedrag niet strookt met eerder gemaakte afspraken. Ten tweede als een vorm van superioriteitsdenken. Waarmee het uitgangspunt van de democratie ten grave gedragen wordt. Het dragende principe dat alle mensen gelijk zijn in hun waardigheid als mens en daaraan gelijke mensenrechten mogen ontlenen.
• Een goddelijke recht bestaat niet. Je beroepen op een hogere macht is in wezen dictatoriaal( op grond van uitsluiting), omdat een entiteit goddelijk of niet geen soeverein volk kan vormen noch als een democratisch gekozen leider kan functioneren( verantwoordelijkheidsprincipe). Hoogstens als leidraad voor moreel handelen kan gelden.
• De positieve rechten als ook de natuurrechten zijn een organisch geheel. Dat houdt in dat er niet een deel buiten werking kan worden gesteld, zonder het functioneren van de rest onmogelijk te maken.
Nu u weet hoe ik erover denk wil ik overgaan tot een vorm van hypocrisie die als een pandemie om zich heen grijpt. De huichelachtige tweeslachtigheid die het kenmerk is geworden van de hedendaagse politiek. Niet alleen in dit land, maar overal ter wereld valt deze tendens waar te nemen.
In Nederland waar het de stompzinnige uitlatingen en vooroordelen aangaat die het strengste asielbeleid ooit vorm moeten geven. Al zijn de niet uit te voeren plannen op een groot aantal punten in strijd met de mensenrechten. In Amerika dat de rechten van vrouwen en transgenders geschonden worden. Hen het leven onmogelijk gemaakt wordt. Hen hun identiteit wordt ontnomen. Dit met een nationalistisch hypocriet beroep op de Bijbel. Of deze blauwdruk, het DNA van het christelijk denken voor ethisch handelen alleen voor conservatieve Amerikanen geschreven is. De exegese is bedoeld hun naar de bek vol tanden te praten. Het recht van staatsrechtelijke soevereiniteit lijkt steeds meer alleen te gelden voor de sterkste maffiagroepering. En de superrijken, waar de hypocrisie in schuilt dat alleen het bezit, de rijkdom geldt, maar niet gekeken wordt naar de manier waarop die rijkdom vergaard is. Of de hele manier van handeldrijven niet volkomen hypocriet is, omdat de concurrentieverhoudingen steeds meer worden uitgehold. De zwaarste last door de armsten wordt gedragen, de rijkdom over hun rug vergaard wordt.
Dan is er nog een vorm van misdadige hypocrisie die ik niet ongenoemd wil laten. De aanval van de staat Israël op het bestaansrecht van de Palestijnen*. Zelfs claimt de regering het recht op zelfverdediging, het recht op soevereiniteit, maar dat recht wordt de Palestijnen met instemming van het rijke westen ontnomen. Er voor een staat geen vetorecht op soevereiniteit van een andere staat bestaat!
Al een jaar houd ik me bezig met de geschiedenis van dit fel betwiste gebied. Besef steeds beter hoe huichelachtig de politiek de afgelopen 77 jaar bezig is geweest. En dan heb ik het nog niet over de voorkeursbehandeling van de Joden door de Britten tussen 1917 en 1948. De agressie en aanvallen kwamen als ik de geschiedenis mag geloven hoofdzakelijk van de kant van de Israëliërs. Terwijl de hele westerse wereld de aanval van Hamas veroordeelt als een op zichzelf staande daad van een afschuwelijk terrorisme, ging vrijwel niemand niet de media in op de diepere oorzaken. Het onrecht van de handelwijze van de staat Israël. Waarbij ik stel dat je wel heel dom moet zijn of intellectueel ver boven me om dit onrecht te rechtvaardigen. Waarbij ik vast vooruit wil stellen dat een fait accompli als uitgangspunt elke grond van rechtvaardigheid mist. Op het recht van de Palestijnen op een eigen staat wat internationaal erkend is en op het recht van de Palestijnen zich te verdedigen tegen de sluipende genocide die al 77 jaar lang gepleegd wordt.
Maar nee; er wordt gebeuzeld over het verbranden van Israëlische vlaggen, terwijl er ziekenhuizen in brand staat. Met soms de zieken er nog in. Tot de grond toe afbranden bij gebrek aan bluswater. Dat er A.I. systemen bij het IDF, de naam alleen al is een gotspe, in gebruik zijn die elke Palestijn als een mogelijk doelwit beschouwen. Zonder gerechtelijke procedure. Hulpverleners en journalisten vrij wild zijn. Maar o wee zij die zich schuldig maken aan antisemitisme. Een containerbegrip voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.
Ik ben me er van bewust dat na een jaar van ongekend oorlogsgeweld tegen de burgerbevolking mijn standpunt steeds meer verhard. Dat ik nog langer weiger aanvallen op Joden te veroordelen die met een keppeltje oplopen of met Israëlische vlaggen paraderen. Dan hanteer ik simpelweg het argument dat ik ook niet in een SS uniform met een hakenkruis op de band rond mijn linkerarm over het Binnenhof in Den Haag paradeer. Dat wie zich niet aan de mensenrechten houdt, daar ook geen beroep op kan doen als het hem wel zo uitkomt. Waarbij ik logisch als ik denk stel; dat rechteloosheid iedereen tot slachtoffer maakt, maar ook tot potentiële dader.
En ik begrijp de angst van het westen voor allerlei vormen van terrorisme wel. Terrorisme stelt de politieke en sociale verhoudingen op scherp. En daarmee de hypocriete grondslagen van het kapitalisme waar als een reddingsboei de westerse waarden opdrijven. Het westen dat zijn voorsprong op veel terreinen deels te danken heeft aan onderdrukking, diefstal en uitbuiting. Ja, ik lees ook de zwartste bladzijden van de geschiedenis. Waarin roofzucht en diefstal als daadkracht en handelsbekwaamheid worden afgeschilderd. De hypocrisie er hier in schuilt dat deze eigenschap voornamelijk aan westerse volken wordt toegeschreven.
Terwijl ik oud en krakkemikkig als ik ben me slechts nog een vraag durf te stellen. Hoeveel rijker zou de wereld zijn als de rijkdom eerlijker verdeeld was. Hoeveel makkelijker mondiale problemen te lijf konden worden gegaan als niet elk land zich benepen zou vastklampen aan de grenzen. Maar dat me afvragen valt vrees ik onder het chapiter; I have a dream. I have a dream in a world full of nightmares!
–