Met het aan de macht komen van niemand erger dan Donald Trump* op 20 januari a.s. houd ik met mijn linkerhand mijn hart vast. De rechter houd ik naar goed gebruik als een slagboom van burgelijk fatsoen voor mijn mond om de al een jaar durende kriebelhoest in mijn keel veroorzaakt door wat ik beschouw als de nulsom winst van Geert Wilders de geblondeerde slippendrager en filosemiet van het zelfde autocratische gedachtegoed te onderdrukken. En verzeker me als traditionele Hollandse hamsteraar van een lekkere licht verslavende wintervoorraad hoestdrank van het merk Natterman Bronchicum forte. Prijs ik me onderwijl de eerste zoete slok door mijn keelgat glijdt gelukkig dat ik nog net over voldoende vlees op het gezond verstand beschik om de gevoelde crisissituatie te kunnen analyseren. Niet om mogelijke fouten te voorkomen, maar de schade door een politiek van louter nationalistisch narcisme te beperken. Door niet mee te zwemmen met de mainstream. Of in het troebele Jordaanwater naar het antwoord te vissen op de impertinente maar steeds onvermijdelijker vraag; of een heel door hun 3000 jaar oud leerboek misleid volk om met het woord te beginnen in dezelfde crisissfeer van een niet verwerkt geschiedenistrauma, het ‘Die immer nicht wieder‘ moet blijven hangen. Dit in dezelfde mate als hun Teutoonse beulen 80 jaar geleden hen dat in de concentratiekampen als een oorlogsmisdaad tegen de rechtvaardigheid aandeden ? Waarom ze zichzelf geestelijk niet kunnen reinigen, het verleden los durven laten, door zich eindelijk te ontdoen van het buiten proporties uitvergroten van de waan dat het uitverkoren volk ten alle tijden in zijn bestaan bedreigt wordt? Het lukt me gelukkig nog net om mij door God, JHWH en Allah de heilige drie-eenheid van de gespleten wereldgodsdiensten geschonken intelligentie te gebruiken om de grote patronen, verwijzingen naar, onderliggende oorzaken en achterliggende verbanden te ontdekken als de gebarsten spiegel van mijn onvermogen er ook maar een jota aan te veranderen. De wereld waarin ik als solitair mijn rechtvaardiging vind te verbeteren. Het enige waartoe ik nog instaat ben; is te weigeren me bezig te houden met de gruwelijke futiliteiten, de talloze aandacht vragende details, de voortdurende kleinzielige ruzies die het zicht op het waarom van de bestaande werkelijkheid door de dikke grijsgrauwe mist van het populisme belemmeren.
ANALYSE VAN WAT NORMAAL GEWORDEN IS
Het democratisch staatsbestel steunt in dit essay althans op twee grondgedachten; Dus niet op het nog maar net verworven recht van het volk zijn stem uit te brengen, omdat een toevallig samenraapsel van individuen voor mij geen onderliggende verband kent noch een gezamenlijke identiteit dat hun tot volk bestempelt. Of het zou het samen gedragen leed van de toekomstige omvolking moeten zijn, waarover nu al geklaagd wordt. Wat kan worden gezien als het beste bewijs voor de wel erg zwakke cohesiekracht van het volk.
De democratie berust in dit betoog op het individualisme en een zekere mate van zelfmatiging, een innerlijke balans van elkaar opheffende tegenstellingen op grond van wat bejaarde intellectuelen nu, voor de tijd van de Europese verlichting ‘de rede’ of ratio noemen. Een begrip dat ik liever iets ruimer en wat pragmatisch vertaald met; een gewogen en uitgebalanceerd inzicht op basis van gezond verstand dat leidt tot de minste fouten. Waarbij ik het maken van fouten als noodzaak binnen een leerproces niet wil verdoezelen, veronachtzamen noch veroordelen. Dit noodzakelijkerwijs zie als emotioneel de meest haalbare en uit nood geboren zoektocht voor de meesten van ons naar het goede.* Een manier van denken die enige verwantschap vertoont met het utilitarisme* uit de achtiende eeuw. Een stroming in de wijsbegeerte vooral populair in Engeland het emigratie land bij uitstek. Een doodlopende steeg in het filosofisch denken die tevergeefs probeerde te achterhalen hoe precies te handelen om het grootste welzijn c.q. genot en de minste pijn voor de grootste groep van de bevolking te bewerkstelligen. (zonder de positief gedachte kanten van het vroegkapitalisme buiten werking te stellen). De filosofische onmogelijkheid om kool en sop ten bate het welzijn van de zowel blanke rijke als de arme zwarte geit te sparen. Wat niet lukte doordat het de voorwaarde van een moreel kompas als geweten niet bewijzen kon maar wel moest aannemen om niet in een onzinnige tegenspraak te blijven hangen.
HET INDIVIDUALISME;
Een liberale individualisme dat feitelijk enige vorm van vereniging of samenwerking met de ander buitensluit dat vooral door de klassieke liberalen wordt gezien als de drijvende kracht achter het eigen -initiatief dat als enige een voortdurende groei van de economie mogelijk maakt . Daaraan zijn alles overheersend belang ontleent. Zonder dat het individu daar qua mentaliteit of moreel echt rijker van wordt. Al wordt door de moreelarme rijken anders beweerd.Blijven het bezit van de productie middelen en het kapitaal de enige twee motors in de ratrace van de economische groei.
Toch kan een te grote nadruk op de zelfgenoegzaamheid van het individualisme, het idee dat alles figuurlijk gezien om de redding van de eigen ziel draait, een idee waar de katholieke kerk als wegbereider voor kan gelden, de verabsoluteerde rechten van het individu, een tegenwerkende kracht zijn in en voor het democratisch bestel. Zeker als daar geen zelfdiscipline als morele kracht tegenover staat. Een kracht op basis van een werkelijk vrijgemaakte vrije wil. Los van die van God en van de hinkstapsprong in het denken dat de vrije wil aan de wortel ligt van alle zonde. De overtuiging van veel calvinisten die zelden geleid heeft tot een leven van geluk vrij van zonden. Of de moderne varianten; mijn wil is Gods wet of ik wil dat God wil wat ik wil, wat zo uit de mond van Donald Trump had kunnen zijn opgetekend als de blaaskaak meer zelfkennis had bezeten.
DE DEMOCRATIE
Steeds weer blijkt dat wat de innerlijke kracht van de democratie uitmaakt ook haar grootste zwakte is. Dat voor vrijheid en gelijkheid voor allen de wil tot acceptatie van niet alleen politieke gelijkwaardigheid en de voorwaarden waaronder men zich alleen vrij kan voelen als eerste noodzakelijk zijn. Maar ook een antwoord moet worden gevonden op de vraag of een op ideële gronden aangenomen gelijkwaardigheid tevens leidt tot een in alle opzichten gelijke handelsbekwaamheid. Of dat voor een betere werking van de democratie de sociale gelijkheid niet even belangrijk of misschien nog wel belangrijker is als gelijkheid voor de wet? Vragen waar de huidige politiek tussen de schermutsellingen en het geharrewar door geen antwoord op heeft,
Waarin een idee van gelijkwaardigheid als een compromis van het natuurrecht met het positieve recht op grond van het respect, de gedeelde zorg die men voor elkaar draagt voorop staat. Naast de verdediging op grond van rechtvaardigheid van de menselijke waardigheid. Het klinkt voor de meesten als het utopia van de rede! Toch wie het geloof daarin ontbreekt , laat alle hoop voor de toekomst varen!
Dat de democratie en de daarmee samenhangende waarden niet alleen een lange leerperiode vragen, maar tevens culturele aanpassingen aan de verschillen in aard van de respectievelijke culturen is nog steeds omstreden. Wordt door vele nationalisten rücksichlos bestreden! Op maat gesneden aanpassingen niet alleen binnen de westerse samenleving, maar wereldwijd. Nu overheerst nog teveel het pseudo-religieuze idee van de westerse democratie als alleen en alles zalig makend. Het is dat denken in en de nadruk leggen op geïsoleerde begrippen los van hun samenhang en verband dat het voedsel vormt voor een toenemende tweedeling. Een tweedeling die de nodige pluraliteit in het denken, de mogelijkheid om tot acceptatie te komen ook al is men het niet voor de volle honderd procent eens met de geschillen onmogelijk maakt. Verschanst en tot de tanden gewapend als iedereen zit in zijn eigen bunker die als de eigen zeepbel van de waarheid geldt. Elkaar simpelweg de hand reiken onmogelijk maakt.
Dat voor een democratie niet alleen vrijheid van godsdienst noodzakelijk is, maar ook respect voor het geloof dat voortvloeit uit meer dan geschiedkundige of wetenschappelijke kennis van de basis van de theologie. Dat geloven op een zuivere basis van hoop en vertrouwen in de zoektocht naar de zin en de waarheid voor de democratie even belangrijk is als voor welk kerk of godsdienstgenootschap dan ook.Vanuit het idee dat je de ander geen vrijheid kunt beloven als je die vrijheid niet in al zijn facetten hebt doorleeft. Nu heerst zeker onder liberalen en socialisten nog teveel het idee, een atheïst is beter. Wat alleen geldt als men geen rekening houdt of kennis heeft van de positieve aspecten van een godsdienstig leven dat geestelijk meer omvat tot meer instaat is dan het onderschrijven en naleven van de kerkelijke wetten en gebruiken.
DE POLEMIEK
Tegenwoordig lijkt het erop dat door de samenbundeling en vervlechting op de sociale media van louter emotioneel reagerende individuen* met ‘verwrongen’ ideeën over het gevaar van andersdenkenden en andere culturen de democratie in een fractie van de tijd die nodig was om haar te grondvesten, ondergraven wordt. Of ten grave gedragen als ik soms de hoeveelheid vijandige reactie bij de berichten lees. Niet alleen door de polemiek tussen links en rechts aan te wakkeren, maar vooral door de dialectisch noodzaak van de polemiek uit het oog te verliezen. Namelijk de noodzaak om na een stevig debat een vrije uitwisseling van argumenten voor en tegen tot een gezamenlijk standpunt te komen. Tot wat vroeger heette een samenspraak. Door deze eenzijdige benadering van de polemiek als aanvalswapen, de botte bajonet van het eigen gelijk om de eigen mening te laten prevaleren, wordt ook de nadruk op de noodzaak van een voortdurende maar verwarrende strijd als doel onderstreept. Alsof het recht van de sterkste ook automatisch tot het goede, leidt. De moreel meest gelukkige handeling in dat primitieve recht ingebakken zit.
Dat is wat ik zie als patroon in het huidige regeringsbeleid. Zeker van de partijen ter rechterzijde van het politieke spectrum en hun aanhang van patriottische wapenbroeders. Een voortdurende nadruk op de tweedeling en de onwil om tot een voor alle partijen bevredigende oplossing te komen. Groepen die liever het gevecht aangaan om het gevecht. Het geweld verheerlijken om het geweld omdat alleen een algehele zuivering als een genocide op de rede letterlijk verdere tegenstand uit de weg ruimt . Omdat we nog steeds leven in een rechtsstaat waar het verboden is andersdenkenden met geweld te liquideren gaat voor zolang ze niet aan de macht zijn alle energie de hele politieke inspanning zitten in het bouwen van een Maginot linie aan luchtkastelen. Het bij de konijnen ondergraven van de rechtsstaat. Dit ter verdediging tegen het imaginaire gevaar van migratie. Zonder daar de huidige woningnood mee op te lossen, het mestprobleem of sowieso te bouwen aan een leefbaarder toekomst.het is een politiek van holle vaten die steeds harder klinken naarmate ze minder te zeggen hebben.
OVER DE ANGST ALS DE DOEM VAN HET GEZONDE VERSTAND !
Wat ik zie gebeuren is een stapje voor stapje op slinkse wijze ondergraven van de rechtorde. Het scheppen van onzekerheden door in te spelen op angsten waarin de enige redding voor het van zijn morele kompas losgeslagen individu eruit bestaat te kiezen voor een hedendaagse vorm of variant op het eeuwige patrimonialisme*. Een onrechtvaardig systeem gebaseerd op ongelijkheid dat als de spreekwoordelijke bijl ligt aan de wortel de val van elke grote staat. Het is de enige oplossing van de kleinburgers van geest die leven in en profiteren van een eendimensionaal beeld van de eigen tijd de eigen bekrompen denkwereld van de Biedermiesterstijl van de eenentwintigste eeuw. Die zo als het er nu naar uitziet gehuld zal gaan in een sluier van onwetendheid en onrechtvaardigheid! Ruik ik in mijn neus de geur van de nieuw opgeworpen brandstapels !
Ludo; 23-12-2024
NOTEN;
* kritiek op het utilitarisme; de denkrichting zou leiden tot een sociaal en economisch conservatisme of nihilisme , en weinig of geen oog hebben voor de rechten van minderheden. Terwijl met de toevalsfactoren bij genot en pijn geen rekening wordt gehouden als bron van handelen.
* Kennis van zaken is nodig om in een soort van distillatie proces het maken van fouten tot een aanvaardbaar minimum terug te brengen.
*Uit de aanname dat het zelfbewustzijn wat voor elk individu als een doorlopend niet te stoppen proces zowel tijdloos als richtingloos is zichzelf niet met zichzelf kan vergelijken noch aan zichzelf kan twijfelen en daardoor geen maat of vergelijkingsmaatstaf voor zijn eigen moraal als bron van zijn zijn los van alles kan ontwikkelen, volgt dat het goede alleen bestaat in relatie tot anderen die ( hoe oppervlakkig en algemeen ook) het vergelijkingsmateriaal aanleveren.
* patrimonialisme; een politiek systeem waarin de verschillende standen een eigen rol spelen en verschillende privileges genieten. Een mate van inbreng in de politiek als abstract sociopolitieke systeem die is gebaseerd op wederkerigheid. Meestal op grond van familiebanden in de ruimste betekenis van het woord. Het voor wat hoort wat als principe, dat alleen als de tweede wet van de politieke dynamica (from top to bottom-down) mogelijk is bij een ongelijke verdeling van de bestaans en productiemiddelen wat een belangrijk deel van de machtsmiddelen uitmaakt als toeleverancier van de bestaanszekerheid . Waarbij in wezen de loyaliteit gekocht wordt door de bestaande machtsverhoudingen te bestendigen door deze ten dele te laten werken ten gunste van de onderliggende partij. De leider wordt hierin gezien als een substituut voor de pater familias. De aanvoerder van het volk waarvan een deel van zijn taak eruit bestaat de uitgebreide familie( het gesegmenteerde volk) als schijnbare economische eenheid en politieke machtsfactor te continueren om op die manier zelf aan de macht te blijven. Als het even kan gedurende meerdere generaties de macht binnen dezelfde familie te houden.
With the coming to power of none worse than Donald Trump* next January 20, I am holding my heart with my left hand. The right one I hold in good custom like a barrier of civic decency in front of my mouth to suppress the already year-long tickling cough in my throat caused by what I consider the zero-sum gain of Geert Wilders the blond-haired flip-flop carrier and philosemite of the same autocratic ideology. And, as a traditional hoarder, assure myself of a nice slightly addictive winter supply of Natterman Bronchicum forte brand cough medicine. Meanwhile, consider myself fortunate that I still have just enough common sense meat left to analyze the felt crisis situation. Not to avoid mistakes, but to limit the damage. By not swimming with the mainstream. Or fishing in the murky Jordan water for the answer to the impertinent but increasingly unavoidable question; whether an entire people misled by their 3,000 year old book to begin with should remain in the same crisis atmosphere of an unprocessed history trauma, the nie wieder. This to the same extent as their executioners 80 years ago delivered it to them in the concentration camps as a war crime ? Why can they not cleanse themselves spiritually by getting rid of the disproportionate magnification of the delusion that the chosen people’s existence is threatened at all times? I am fortunately still just managing to use my God-, YHWH- or Allah-given intelligence to discover the major patterns, references to, underlying causes and underlying connections as the cracked mirror of my inability to change anything about it. improve the world I live in as a solitary. The only thing I am still capable of; is to refuse to concern myself with the ghastly futilities, the countless attention-seeking details that obstruct the view of the why of the existing reality through the thick gray-gray fog of populism.
ANALYSIS OF WHAT HAS BECOME NORMAL
The democratic state system, in this essay at least, rests on two fundamental ideas; Thus, not on the right of the people to cast their votes, because for me, an accidental amalgamation of individuals has no underlying nexus that labels them a people. Or it should be the together borne sufferings of repopulation. Democracy, in this argument, rests on individualism and a certain degree of self-restraint, an inner balance of mutually canceling contradictions based on what elderly intellectuals now, for the age of European enlightenment call “reason. A term that I prefer to translate somewhat more broadly and somewhat pragmatically with; a weighted and balanced understanding based on common sense that leads to the fewest mistakes. Whereby I do not want to gloss over, neglect nor condemn the making of mistakes as a necessity within a learning process. Seeing this necessity as emotionally the most feasible and need-based quest for the good for most of us.* A way of thinking that bears some affinity to utilitarianism* from the eighteenth century. A current in philosophy especially popular in England the emigration country par excellence. A dead-end alley in philosophical thought that tried in vain to figure out exactly how to act to bring about the greatest well-being or enjoyment and the least pain for the largest group of the population. (without discounting the positive thought aspects of early capitalism). The philosophical impossibility of saving coal and suds for the good of both the white rich and the poor black goat. Which failed because it could not prove but had to assume the condition of a moral compass as conscience so as not to fall into contradiction.
INDIVIDUALISM;
A liberal individualism that effectively excludes any form of association or cooperation with the other that is seen especially by classical liberals as the driving force behind the self-initiative that is the only one that allows continuous growth of the economy . From it derives its all-important importance. Without making the individual really richer in mentality or morally. Although the morally poor rich claim otherwise.
Yet an overemphasis on the complacency of individualism, the idea that everything figuratively speaking revolves around the salvation of one’s own soul, an idea for which the Catholic Church can be considered a trailblazer, the absolutized rights of the individual, can be an opposing force in and for the democratic system. Especially if it is not matched by self-discipline as a moral force. A force based on a truly liberated free will. Separate from God’s and from the hopscotch in thinking that free will is at the root of all sin. The belief of many Calvinists that rarely led to a life of happiness free of sin. Or the modern variants; my will is God’s law or I want God to want what I want, which could have been recorded right out of Donald Trump’s mouth if the blowhard had possessed more self-knowledge.
THE DEMOCRATION
Again and again, what constitutes the inner strength of democracy is also its weakness. That for freedom and equality for all, the will to accept not only political equality and the conditions under which alone one can feel free are first necessary. But an answer must also be found to the question of whether an equality accepted on ideal grounds also leads to an equal capacity to trade in all respects. Something mostly lacking now among both voters and politicians without much knowledge of methodology.
In which an idea of equivalence as a compromise of natural law with positive law on the basis of respect, the shared care one has for each other is paramount. In addition to the defense of human dignity. It sounds to most like the utopia of reason! Yet those who lack faith , abandon all hope for the future!
That democracy and its associated values require not only a long period of learning, but also cultural adaptation to the differences in nature of the respective cultures is still controversial. Contested by many! Customized adjustments not only within Western society, but worldwide. Now too much predominates the idea of Western democracy as alone and all-blissful. It is this thinking in and emphasis on isolated concepts separate from their coherence and connection that provides the fodder for a growing divide. A division that makes the necessary plurality of thought, the possibility of coming to acceptance even if one does not agree one hundred percent with the disputes impossible, entrenched as everyone sits in their own bunker that counts as their own bubble of truth. Makes reaching out to each other impossible.
That a democracy requires not only freedom of religion, but also respect for faith that derives from more than historical or scientific knowledge. That faith based on hope and trust in the search for meaning and truth is as important for democracy as for any denomination. Now, certainly among liberals there is still too much of the idea, an atheist is better. Which is only true if one does not consider or have knowledge of the positive aspects of a religious life that spiritually encompasses more more than subscribing to and adhering to church laws and customs.
THE POLEMICS
Today, it seems that the aggregation on social media of merely emotionally reactive individuals* with “twisted” ideas about the danger of dissenters and other cultures is undermining democracy in a fraction of the time it took to establish it. Not only by fueling the polemic between left and right, but especially by losing sight of the dialectical necessity of the polemic. Namely, to arrive at a common position after a vigorous debate a free exchange of arguments for and against. To what used to be called an amalgamation. This one-sided approach to polemic as a weapon of attack, the bayonet of one’s own right in order to make one’s own opinion prevail, also underscores the emphasis on the necessity of an ongoing but confusing struggle. As if the right of the strongest also automatically leads to the right. The morally happiest action.
This is what I see in current government policy. Certainly from the parties on the right side of the political spectrum and their following of patriotic warriors. A constant emphasis on the divide and an unwillingness to reach a mutually satisfactory solution. Rather the fight for the sake of the fight. Glorifying violence for the sake of violence because only a total purge literally eliminates further opposition . Because we still live in a rule of law where it is forbidden to liquidate dissenters by force, for as long as they are not in power all energy the entire political effort goes into building a Maginot line of air castles. Undermining the rule of law by the rabbits This in defense against the imaginary danger of migration. Without thereby solving the current housing shortage, the manure problem or building a more livable future anyway.
What I see happening is a step by step devious undermining of the rule of law. The creation of uncertainties by playing on fears in which the only salvation for the individual detached from his moral compass consists of opting for a contemporary form or variant of eternal patrimonialism*. A system that is like the proverbial axe at the root of the fall of every great state. It is the solution of the petty bourgeois in spirit who live in and benefit from a one-dimensional image of one’s own time the own narrow-minded thinking of the Biedermeier style of the twenty-first century . But no one dares to say; for how long.
Ludo
NOTES;
* criticism of utilitarianism; the mindset would lead to a social and economic conservatism or nihilism , and have little or no regard for the rights of minorities. While the chance factors in pleasure and pain are not taken into account as a source of action.
*Knowledge of things is needed to reduce to an acceptable minimum the making of mistakes in a kind of distillation process.
*From the assumption that self-consciousness which for each individual as an ongoing unstoppable process is both timeless and directionless cannot compare itself to itself nor doubt itself and therefore cannot develop a measure or measure of comparison for its own morality as the source of its being separate from everything else, it follows that the good exists only in relation to others who ( however superficially and generically) provide the comparative material.
* patrimonialism; a political system in which the different classes have their own role and enjoy different privileges. A degree of contribution to politics as an abstract sociopolitical system based on reciprocity. Usually based on family ties in the broadest sense of the word. The quid pro quo principle, which is only possible as the second law of political dynamics (from top to bottom-down) in an unequal distribution of the means of subsistence what constitutes an important part of the means of power as a supplier of subsistence . Where essentially loyalty is bought by perpetuating the existing power relations by making them work in part for the benefit of the underlying party. In this, the leader is seen as a substitute for the pater familias. The leader of the people, part of whose task is to continue the extended family (the people) as an economic unit and political power factor in order to remain in power himself. If possible for several generations of the same family.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Logged in as admin. Edit your profile. Logout? Required fields are marked with *
Comment *
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
