voor M.

voor M.

WAT ME HEEFT VERLATEN KAN IK NIET VERDRAGEN
DE BOMEN DE LUCHTEN DE LENTE VERRIJKEN NIET
DE DAGEN WAARIN IK NIET VOEL WAT IK MIS AAN LICHT
HOE TE ROUWEN OM WAT ACHTER ME LIGT ALS
VOETSTAPPEN DIE MET DE DAG STEEDS VERDER RAKEN
VAN DE PLEK WAAR WE ELKAAR VOOR DE LAATSTE MAAL
ZAGEN IN WOORDEN DIE JE MOND VERLIETEN IN
EEN VERSAGEN VAN WAT WE OOIT SAMEN ZAGEN MET
DEZELFDE OGEN EEN UITZICHT DAT WE DEELDEN
ZONDER TE SPREKEN OMDAT WOORDEN DIE HETZELFDE
HART DELEN NIET HOEVEN WORDEN UITGESPROKEN OM
OP HETZELFDE MOMENT IN DE TIJD SAMEN BEGREPEN
TE WORDEN ALS DEELDEN ZIJ EEN LICHAAM EN EEN ZIEL
NU BEN IK NIET MEER DAN EEN WOORDELOZE MOND
EEN RUSTELOZE HAND DIE SLECHTS IN ZIJN ZAND SCHRIJFT
OMDAT DE DOOD VAN DE ANDER ZOVEEL MEER STERVEN
BETEKENT DAN ZELF ALS EEN GEDICHT UITGELEZEN RAKEN
MIJN DOOD NIET MEER IS DAN EEN VERHUIZEN NAAR
DAT ENE LAND WAARIN JIJ VOOR ALTIJD NAAST ME ONTWAAKT

LUDO 24-03-2024

Bericht bekijken

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *